En toen zat het er ineens bijna op, nog één dag... Het is heel gek om te bedenken dat ik over anderhalve dag weer thuis op de bank zit, ik kan het me nog niet helemaal voorstellen.
De afgelopen weken zijn ontzettend snel gegaan, zeker omdat papa er was! Vorige week maandag zijn we met z'n 2en naar Mombasa gevlogen, papa heeft me hun oude huis laten zien, we hebben gesnorkeld (wauw!) en we zijn naar The Nature Trail geweest, het waren 4 hele leuke en gezellige dagen maar ik was wel blij toen we in Nairobi weer uit het vliegtuig stapten, Mombasa is me toch iets te warm :P

Zaterdag zijn we met Raphael naar Fourteen Falls geweest, een soort natuurpark met allemaal watervallen. En ja, we hebben geteld, het zijn er veel meer dan 14 ;)

Zondagochtend hebben we papa weer naar het vliegveld gebracht en vannacht is het mijn beurt om te vertrekken, gek hoor...

Nu merk ik dat ik helemaal niet weg wil. Ik ben best close geworden met veel van de kids uit Good Samaritan en ik vind het heel moeilijk om ze hier achter te laten. Met vakantievrienden zeg je nog wel "we spreken elkaar nog" en spreek je soms ook nog wel is af maar met deze kids kan dat niet. Ik kan nieteens contact met ze houden via Facebook of WhatsApp en dat maakt het extra lastig. Good Samaritan is als een 2e familie, ik heb heeeel veel broers en zussen hier in Kenia nu. Maar ik heb besloten dat ik terug ga komen volgend jaar, nog even een jaartje niet studeren. Ik heb het hier veel te erg naar m'n zin om niet terug te komen.
Het is ook wel lekker om weer naar huis te gaan hoor, eigen bed, warme douche, normale wc's, iedereen thuis weer zien, leuke dingen doen. Ik ben benieuwd hoe erg ik Kenia ga missen. We zullen zien...