"No I don't"
"Do you read the bible?"
"No, I don't read the bible"
"Do you pray?"
"No I don't pray"
"You don't know how to pray?"
"No, I just don't pray"
"Why not?"
"Because I'm not religious, I don't believe in God"
Dit gesprek heb ik al tientallen keren gevoerd met mensen, bekenden en onbekenden. Het leven hier staat heel erg in het teken van God en Jezus en naar de kerk gaan en mijn leven totaal niet. Zo ongeveer 75% van de Keniaanse bevolking is christelijk en dat kan als niet-christelijke Mzungu af en toe best lastig zijn. Mijn hostouders bidden niet voor het eten en gaan niet naar de kerk (ze zijn wel hartstikke gelovig!) dus dat scheelt voor mij wel, maar overal krijg ik vragen of de kerk en God en waar ik dan wel in geloof. "I don't believe in anything" is een antwoord dat ze hier niet accepteren helaas, ik zeg nu maar gewoon steeds "I believe in myself". Lekker cliché ik weet het, maar het werkt wel, daarna krijg ik geen lastige vragen meer. Ik heb één keer een man gehad die gewoon niet kon geloven dat ik niet in God en Jezus geloof "But you need God and Jesus in your life to keep you safe and healthy" nouja ik heb ze dus niet nodig, maar dat snapte hij niet, ik heb het er maar bij gelaten. Ik heb alle begrip en respect voor het christelijke geloof en vind het prachtig hoeveel steun mensen uit God en Jezus kunnen halen, maar hier krijg ik niet altijd hetzelfde begrip en respect terug, wat best lastig is. De oudere kids van Good Samaritan vinden het wel prima geloof ik, ze vragen er wel naar maar na mijn "I believe in myself" beginnen ze te lachen en verandert het gespreksonderwerp. De jongere kids zijn een ander verhaal. Ze beginnen me altijd allemaal vragen te stellen zoals "But who made you? And who gave you a nose and a mouth?" Mijn reactie: "My parents did" Hun reactie: "Nooooooooo God did!" Tsja, wat moet je daar dan op antwoorden? Ik probeer er altijd maar een beetje omheen te praten en over iets anders te beginnen maar het onderwerp komt vaak zo'n 1 á 2 keer per dag ter sprake, tsja, niks aan te doen.
Als de kids terugkomen uit school vragen ze vaak of ik ze wil helpen met huiswerk maken, tuurlijk, geen probleem. Engels, wiskunde, social studies, ik help graag. Swahili zal wat lastig worden :P Ze hebben hier ook het vak CRE, Christian Religious Education. Het wordt op alle scholen gegeven en dus ook de niet-christelijke kids krijgen dit vak. Het is eigenlijk gewoon een soort bijbelstudie, de vragen die ze meekrijgen als huiswerk gaan voornamelijk over de personen uit de bijbel en over wat goed en wat kwaad is. Ik heb op een christelijke basisschool gezeten en weet dus wel iets van de bijbel en alle verhalen, maar de kids verwachten dat ik alle antwoorden weet en dat is niet zo. Als ik ze dan vertel dat ik het niet weet zijn bijna teleurgesteld, tsja kan er ook niets aan doen. Eén van de kids wilde dat ik haar de bijbel ging voorlezen, eeh ja en wat moet je daar dan op zeggen? Ik heb d'r 2 pagina's voorgelezen en toen vond ik het wel weer mooi geweest. Ik weet inmiddels redelijk hoe ik op alle vragen moet reageren maar het blijft soms wat ongemakkelijk als iemand, wiens hele leven in het teken van God staat, me vraagt of ik naar de kerk ga.

Iets wat ik totaal niet ga missen als ik over 2,5 week (wow, nog maar 2,5 week!) in Nederland ben is al het geroep en gestaar als ik over straat loop. Het kan af en toe wel grappig zijn maar mensen roepen echt de raarste dingen en soms wil ik gewoon over straat kunnen lopen zonder nageroepen te worden elke 5 seconden. "Mzungu" "How are you?" "You are fine" (Soms vragen ze nieteens meer hoe het gaat, ze antwoorden al voor me) "Hey beautiful" "Hey sexy" "I am single" (Good for you, gefeliciteerd) Ze roepen ook vaak random namen in de hoop m'n naam te raden waardoor ik zal reageren. Maria, Marion, Jennifer, Jessica, Vanessa, ze blijven het proberen. Het werd creepy toen een man me ook echt Roos noemde, ik weet bijna 100% zeker dat ik hem niet kende, maar ik ontmoet zoveel mensen hier, het zou best kunnen dat ik 'm wel al is eerder gezien had maar het gewoon niet meer weet. Ik word ook minstens 2 keer per dag Jerry genoemd. Waarom? Ik heb geen flauw idee! Ik ben nog geen Keniaans meisje tegengekomen met de naam Jerry dus het is niet zo dat het hier een veel voorkomende naam is, en het is ook niet de eerste naam waar je aan denkt als je aan blanke mensen denkt. Gekke Kenianen...
Wat betreft huwelijksaanzoeken staat de teller inmiddels op 5, op naar de 10! Volgende week ga ik met papa 4 dagen naar Mombasa en daar schijnen de mannen nog veel erger te zijn dan hier in Nairobi dus ik ben benieuwd of ik die 10 nog ga halen...
Wat ik wel ga missen zijn alle lieve, leuke mensen die ik hier ontmoet heb. M'n hostouders, de kids van Good Samaritan, m'n 'collega's' bij Good Samaritan. Ik zie ze nu elke dag dus dat zal wel even wennen worden als ik weer terug ben in Nederland. Als ik nu alle vrijheid zou hebben zou ik m'n verblijf met een maand verlengen, hoe fijn het ook is om weer naar huis te gaan, ik zou hier zo nog even kunnen blijven. Don't worry, ik kom gewoon 5 april weer naar huis, dat ik wil blijven toont alleen maar aan hoe goed ik het naar m'n zin heb hier, goed teken toch?

Dinsdag komt papa (nog maar 3 nachtjes :O) en woensdag gaan we op safari, in m'n laatste 2 weken hier ga ik nog allemaal mooie dingen doen en zien en ik heb er ontzettend veel zin in!